Przywilej mielnicki
25 października 1501 roku w Mielniku Aleksander Jagiellończyk wydał przywilej dla senatu, który znacząco wpływał na ustrój kraju. Wikipedia Przywilej mielnicki Rola władcy została zredukowana do przewodniczącego senatu, wzmocniono też pozycję członków senatu, których akt mielnicki uwalniał od odpowiedzialności przed panującym. Baczkowski Krzysztof, "Polska i jej sąsiedzi za Jagiellonów", 2012, str. 156 Porozumienie króla z senatem zostało zawarte wcześniej na sejmie w Piotrkowie, gdzie Aleksander został wybrany na króla Polski. Wielkie Księstwo przeżywało wówczas trudny okres pod naporem ataków moskiewskich, związek z Polską był kluczowy dla przetrwania Litwy a ustępstwa wobec senatu ceną, którą Aleksander musiał zapłacić. Postanowienia aktu mielnickiego nie przetrwały długo, szlachta której przewodził kanclerz Jan Łaski doprowadziła w 1505 roku do uchwalenia konstytucji Nihil Novi, wzmacniając pozycję króla i szlachty wobec senatu.
Miejsce wydarzenia: Mielnik
