W Gdańsku na Długim Targu ścięto 13 przywódców luterańskiego buntu mieszczan
13 czerwca 1526 roku w Gdańsku na Długim Targu ścięto 13 przywódców buntu luterańskich mieszczan przeciw władzom miasta i duchowieństwu katolickiemu. Mieszczanie gdańscy w styczniu poprzedniego roku dokonali rewolty obalając burmistrza oraz wprowadzając zmiany religijne w duchu nauk Marcina Lutra. Zmiany te nie zostały zaakceptowane przez Zygmunta Starego mimo deklaracji gdańszczan o niezmiennej wierności wobec Korony. Od kwietnia 1526 r. król przebywał w mieście wraz z wojskiem i zajmował się przywracaniem panującej wiary i porządku, przywrócono patrycjuszowskie władze, wznawiano katolickie msze w kościołach. Grzybowski Stanisław, "Dzieje Polski i Litwy (1506-1648)", Wielka Historia Polski t.4, Kraków 2000, str. 63-65 Wikipedia Reformacja w Polsce Wikipedia Tumult gdański 1525–1526 Część luterańskich kaznodziejów uciekła, część została przewieziona do Malborka, gdzie mieli zostać straceni, zmianę wyroku na wygnanie z Prus Królewskich wyprosił u króla książę Albrecht Hohenzollern. Luterańscy mieszkańcy Gdańska, otrzymali dwa tygodnie na powrót na łono kościoła rzymskiego lub emigrację, księża katoliccy sympatyzujący z Lutrem jedynie dobę na podobną decyzję. old.luteranie.pl Rozwój Reformacji na Pomorzu (Janusz Małłek) Twarde działania Zygmunta Starego nie wykorzeniły jednak protestanckich sympatii gdańskich mieszczan, czemu sprzyjało sąsiedztwo luterańskich Prus Książęcych. W latach 1557/58 Gdańsk, Toruń i Elbląg uzyskały od Zygmunta II Augusta przywileje religijne, nie tyle przyznające pełną wolność wyznania ile prawo do wyznawania protestantyzmu w wybranych świątyniach i przyjmowanie Komunii pod dwoma postaciami, ograniczone czasowo, był to jednak wyłom w dotychczasowych zakazach i początek jawnego rozwoju luteranizmu w Prusach Królewskich.
Miejsce wydarzenia: Gdańsk
