Bracia czescy przybywają do Poznania
6 sierpnia 1548 roku do Poznania przybyła trzecia fala uchodźców religijnych z Czech tzw. braci czeskich wypędzonych stamtąd edyktem króla Ferdynanda I Habsburga. Małłek Janusz, "Zarys dziejów Reformacji w Wielkopolsce", Gdański Rocznik Ewangelicki, vol. X, 2016, str. 25-26 Grupy braci czeskich zaczęły docierać na teren Wielkopolski w czerwcu tego roku, w Królestwie Polskim rozwijały się wówczas ruchy reformacyjne, szczególnie wśród szlachty i w miastach a następcą zwalczającego reformację Zygmunta Starego został właśnie Zygmunt II August, mawiający iż "nie chcę być królem sumień waszych". Uchodźcy mogli więc liczyć na opiekę możnych przedstawicieli polskich protestantów oraz tolerancję i pokój między dissidentes in religione. Ruch braci czeskich wywodził się z husytyzmu, powstał w drugiej połowie XV wieku. Wikipedia Bracia czescy Po wystąpieniu Marcina Lutra i rozwoju reformacji bracia czescy pozostawali pod wpływem kościołów protestanckich, szczególnie kalwinizmu. Edykt Ferdynanda Habsburga z 1548 roku zmuszał ich do przyjęcia wiary katolickiej lub emigracji co ostatecznie uczyniła znaczna część braci czeskich. W Polsce ich protektorem został zwolennik reformacji Andrzej Górka, starosta generalny Wielkopolski a po jego śmierci - Jakub Ostroróg, który przekazał braciom działkę na przedmieściach Poznania gdzie pobudowali dwa kościoły. Rodowa posiadłość Jakuba - Ostroróg stała się centrum wyznawców kościoła braci czeskich, działało tam nawet ich seminarium duchowne. W 1570 roku istniały już na obszarze Wielkopolski 64 parafie braci czeskich.
Miejsce wydarzenia: Poznań
